Η ιστορία της Παντελίκας!

   Η σχέση μου με την Παντελίκα ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011 κατά την διάρκεια των διακοπών μου σ' ένα όμορφο γραφικό ορεινό χωριό, σκαρφαλωμένο σε κάποια απ' τις καταπράσινες πλαγιές της Πίνδου. Μπήκε στην ζωή μου απρόσμενα, όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες και τόσο ξαφνικά που δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω πόσο γρήγορα παγιδεύτηκα στον περίτεχνο ιστό της. Με το έτσι θέλω και με περίσσια αυτοπεποίθηση με πλάνεψε, κάνοντάς με να ξεχάσω τις όποιες συστολές είχα γι΄αυτή την σχέση. Ο τρόπος που με προσέγγισε ήταν πρωτόγνωρος για μένα, κάνοντας αυτή το πρώτο βήμα, διεκδικώντας τον πρώτο ρόλο στην ζωή μου. Δεν έδειξε να ταλαντεύεται ούτε μια στιγμή για τα αισθήματά της κι αυτό με γέμισε με ένα αναμφισβήτητο αίσθημα αυτοπεποίθησης για τις επόμενες κινήσεις μου.

   Αφέθηκα στα χάδια της, που ήταν πάντα  πρόθυμη με μεγάλη ευχαρίστηση  να μου χαρίσει, ξεχνώντας κάθε προηγούμενη έγνοια μου...Εκείνη θα ήταν από δω και μπρος η μόνη μου έγνοια...Το είχα πάρει απόφαση πως αυτός ο θυελλώδης έρωτας, ήταν που θα έδινε νόημα και χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή μου και θα την απογείωνε με το μεθυστικό του άρωμα...Είχαμε γίνει αχώριστοι και όσο απαιτείται αντικοινωνικοί, βυθισμένοι σε ένα απέραντο δικό μας πέλαγος ευτυχίας και μιας παράλογα αστείρευτης χαράς...Οι μέρες και οι νύχτες του πάθους περνούσαν έχοντας χάσει κι οι δυο μας την αίσθηση του χρόνου,  μα το γλυκό μας όνειρο έφτασε στο τέλος του...

   Με όσο απρόσμενο τρόπο είχε μπει στην ζωή μου, με άλλη τόση απρόσμενη θέληση βγήκε, χάθηκε σιωπηλά δίχως να ρίξει ένα τελευταίο βλέμμα ξωπίσω της τραβώντας για αλλού...δίχως να δώσει κανένα περιθώριο σε θλιβερούς αποχαιρετισμούς και υποσχέσεις, αναγνωρίζοντας πόσο μάταιο θα ήταν αυτό και για τους δυο μας, αφήνοντάς με, με μια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη κι ένα άβολο σφίξιμο στο στομάχι...

Ωδή για την σφαγή των αμνών!

ΝΤΡΟΠΗ...

Ντροπή, σε όσους-ες πιστεύουν πως τούτος ο τόπος τους ανήκει εξ αίματος και στερούν απ΄όλους τους  άλλους ανθρώπους το δικαίωμα στην ελευθερία, την ειρήνη, την δουλειά, την ελπίδα.
Ντροπή, σε όσους-ες δεν επαναστατούν όταν πολιτικά κουφάρια τύπου Χρυσοχοϊδη, ως νέοι Γκεμπελίσκοι, διακηρύττουν και δημιουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης για να στοιβάξουν σ΄αυτά ανθρώπινες ψυχές.
Ντροπή, σε όσους-ες ανέχονται και δεν αντιδρούν σε ρατσιστικά σχόλια, στην γειτονιά τους, στο χώρο δουλειάς τους, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους χώρους άθλησης, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Ντροπή, σε όσους-ες αδιαφόρησαν στην κακοποίηση μεταναστών-ριών από τα ανθρωποειδή της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Ντροπή, σε όσους-ες βλέπουν ως κύριο λόγο των κοινωνικών και προσωπικών δεινών τους την ύπαρξη μεταναστών-ριών και προσφύγων ανάμεσά μας.
Ντροπή, σε όσους-ες παραβλέπουν πως το ελληνικό κράτος και οι σύμμαχοί του με τους επεμβατικούς τους πολέμους, ευθύνονται για την βίαιη προσφυγοποιήση εκατομμυρίων ανθρώπων.
Ντροπή, σε όσους-ες ξεχνούν πως οι πατεράδες και οι παππούδες μας ήταν κι εκείνοι μετανάστες-ριες και πρόσφυγες που αναζήτησαν ό,τι και οι σημερινοί μετανάστες-ριες και οι πρόσφυγες.
Ντροπή, σε όσους-ες υποκριτικά σταυροκοπιούνται ως πιστοί χριστιανοί και βρίζουν, εκμεταλλεύονται, εκτονώνουν τα καταπιεσμένα σεξουαλικά τους ένστικτα σε εργαζόμενους μετανάστες-ριες.
Ντροπή, σε όσους-ες δεν παλεύουν και δεν αγωνίζονται για την αναγνώριση του δικαιώματος όλων των ανθρώπων στην ζωή.
Ντροπή, σε όσους-ες τολμούν να κοιτάζονται στο καθρέπτη τους, ξεχνώντας...

Καταπληκτικό video επενδεδυμένο με το μουσικό κομμάτι Moya των Godspeed You Black Emperor!

''Το μνημόνιο είναι ευλογία...''

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΣ

Ο φωτορεπόρτερ Μάριος Λώλος δέχτηκε δολοφονικά χτυπήματα με γκλομπ από τα ΜΑΤ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ και σήμερα θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Ας πάνε όλα καλά και να γυρίσει γρήγορα κοντά μας γερός.

* Οι φωτογραφίες είναι κατεβασμένες απ το διαδίκτυο και είναι πολύτιμη δουλειά των φωτορεπόρτερ και του κόπου τους. Τους ευχαριστώ!