''Το πάθος για το χρήμα, σε κάνει Παύλο Τσίμα''...Τρέμη, Μανδραβέλη, Νταλάρα...κ.α.

     Το κεκτημένο δικαίωμα της συμμετοχής και της παρέμβασης του πολίτη στην δημόσια σφαίρα είναι ζητούμενο, καλοδεχούμενο και αναφαίρετο, υποτίθεται! Για τις κοινωνίες της Δύσης που ασπάστηκαν τις αρχές του διαφωτισμού και που χρόνια τώρα προσπαθούν να μας πείσουν πως ανήκουμε, αποτελεί μέγα διαφοροποιητικό παράγοντα από καθεστώτα περιοριστικά των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Στην επαρχεία μας έχει αναπτυχθεί μια αυθόρμητη αντίδραση από ένα κομμάτι του κόσμου, εκδήλωσης της αγανάκτησης, του θυμού, της απελπισίας τους απέναντι στους εκπροσώπους  της εξουσίας και τους λακέδες τους, δείτε και τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας. Οι αντιδράσεις αυτές κατακρίνονται και χαρακτηρίζονται φασιστικής λογικής από τους καθωσπρέπει χρυσοπληρωμένους ''πρωταγωνιστές'' των δελτίων ειδήσεων και των εκπομπών τους προσπαθώντας να ''ανατρέψουν'' την θετική κοινή γνώμη και την υιοθέτηση και συμμετοχή από περισσότερους σε παρόμοιες ενέργειες. Ήδη έχει αρχίσει να δημιουργείται κλίμα για πιθανές αντιδράσεις στην επικείμενη παρέλαση της 25ης Μαρτίου, δείτε την ανάρτηση του αν-Τειρεσία εδώ και θα καταλάβετε. Μια καθαρά βρώμικη τακτική αμαύρωσης των ενεργειών δημόσιας κατακραυγής της εξουσίας, με μαθήματα ήθους και εθνικοφροσύνης από τα φερέφωνα του συστήματος λαμβάνει χώρα εδώ και πολύ καιρό, με κύριο μέλημα την θυματοποιήση του εκάστοτε αποδέκτη της λαϊκής αντίδρασης. Πάγγαλος, Πεταλωτής, Παπούλιας, Διαμαντοπούλου, Νικολόπουλος, Χατζιδάκης, Βενιζέλος, Τσίμας, Παναγόπουλος, Γεωργιάδης, Λυκουρέντζος, είναι μερικά απ τα ''θύματα''.

   Στην μακρά αυτή λίστα της ξεφτίλας προστέθηκε και ο γνωστός ψευτόμαγκας φιλάνθρωπος πρέσβης της Unesco και πρωταγωνιστής διαφημιστικής καμπάνιας για τα δικαιώματα των προσφύγων(!) Γιώργος Νταλάρας σύζυγος Άννας, διώκτριας των προσφύγων! Προσωπικά, η σχέση του με την Άννα Νταλάρα με αφήνει αδιάφορο (δικό του πρόβλημα), όμως η προσωπική του ιστορία και στάση είναι αρκετή να δικαιολογήσει την αρνητική εικόνα του κόσμου προς το πρόσωπό του. Οι συναυλίες διασκέδασης της κοινωνικής απελπισίας, είναι της ίδιας λογικής με αυτή των συσσιτίων αλληλεγγύης με ξένες πλάτες, της εκκλησίας, του Δήμου Αθηναίων και του χολή-ΣΚΑΪ. Απαιτώντας ηχητική εγκατάσταση συγκεκριμένης εταιρείας, για ευνόητους λόγους, διαφημίζει την αφιλοκερδή συμμετοχή του προσδοκώντας στην ανακήρυξή του ως ευεργέτη. Η κόντρα του με τον Τζίμη Πανούση που έφτασε μέχρι τις δικαστικές αίθουσες πέραν της έλλειψης χιούμορ, είναι άλλο ένα δείγμα της μεγάλης ιδέας που έχει για τον εαυτό του και της απαίτησής του για δημόσια αναγνώριση και σεβασμό. Ο άνθρωπος δεν έχει αφήσει τραγούδι για τραγούδι και μουσικό είδος που να μην έχει πουλήσει, η δισκογραφία του είναι μουσικό super market και το λαρύγγι του ακριβοπληρωμένος χαμελαίοντας!! Τα απωθημένα του πολλά, αλλά και το θράσος του μεγάλο, μα ένα κομμάτι του κόσμου δεν μασάει το παραμύθι του. Ναι ο κόσμος έχει ανάγκη την ψυχαγωγία ακόμα και τώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης, αλλά όχι από αναξιόπιστους και υποκριτές, που τις ''καλές'' εποχές τον μαδούσαν στα κέντρα που εμφανίζονταν, πουλώντας ποιότητα και υψηλή κουλτούρα με παχυλές αμοιβές και κρατικές διευκολύνσεις.